Buddhism

จิตไม่โศก หมายถึง สภาวะจิตที่ปราศจากความเศร้าโศกเสียใจ ไม่ตกอยู่ภายใต้อารมณ์แห่งความทุกข์ ความผิดหวัง หรือความอาลัยอาวรณ์ อันเกิดจากการสูญเสีย บุคคลที่มีจิตไม่โศกคือผู้ที่สามารถดำรงอยู่ด้วยความเข้าใจในไตรลักษณ์

พระพุทธองค์ทรงสอนว่า บุคคลผู้มีปัญญาควรเข้าใจว่าโลกธรรมเหล่านี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ไม่ควรยึดติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพราะทุกสิ่งล้วนอนิจจัง (พระไตรปิฎก เล่มที่ 25, ขุททกนิกาย, ธรรมบท)

“นิพพาน” เป็นจุดหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา หมายถึง ภาวะแห่งความดับกิเลสและพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง มงคลชีวิตข้อที่ 34 “ทำนิพพานให้แจ้ง” หมายถึง การเข้าถึงและเข้าใจภาวะของนิพพานอย่างชัดเจนผ่านการปฏิบัติตามหลักธรรม

คำว่า “เห็นอริยสัจ” (Ariya-sacca-dassana) หมายถึง การเข้าถึงและเข้าใจสัจธรรมของชีวิต ได้แก่ อริยสัจ 4 ซึ่งเป็นความจริงอันประเสริฐที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ

“ประพฤติพรหมจรรย์” ซึ่งเป็นข้อที่ 32 หมายถึง การดำรงตนอยู่ในศีลธรรมอย่างเคร่งครัด และมุ่งสู่การพัฒนาจิตใจให้บริสุทธิ์

คำว่า "ตบะ" มาจากภาษาบาลีว่า "ตป" ซึ่งหมายถึง การเผาไหม้ หรือการทำให้ร้อน การบำเพ็ญตบะจึงหมายถึง การฝึกฝนตนเองด้วยความเพียรเพื่อเผาผลาญกิเลสและความทุกข์ในใจ การบำเพ็ญตบะไม่ใช่การทรมานร่างกาย แต่

การสนทนาธรรม หมายถึง การพูดคุยหรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า โดยมีเป้าหมายเพื่อความเจริญทางจิตใจและปัญญา ส่วน "ตามกาล" หมายถึง การเลือกเวลาที่เหมาะสมกับบุคคลและ

คำว่า "สมณะ" ในทางพระพุทธศาสนาหมายถึง บุคคลที่ออกบวชและดำเนินชีวิตด้วยความสงบ สำรวมกาย วาจา ใจ ปฏิบัติตามศีล สมาธิ และปัญญา เพื่อความหลุดพ้นจากกิเลส การได้เห็นสมณะในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเพียงแค่การเห็นด้วยตาเท่านั้น

การเป็นคนว่าง่ายหมายถึง ความสามารถในการรับฟังความคิดเห็นและคำแนะนำของผู้อื่น โดยมีท่าทีที่สุภาพ อ่อนน้อม และไม่ยึดมั่นถือมั่นในความคิดเห็นของตนเองจนเกินไป พระพุทธศาสนากล่าวถึงลักษณะของคนว่าง่ายไว้

ความอดทน หมายถึง ความสามารถในการควบคุมตนเองให้มั่นคงต่อสิ่งเร้าทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ทางกาย ความไม่พอใจทางใจ หรือสถานการณ์ที่ยากลำบาก ความอดทนแบ่งออกเป็น 3 ประเภทหลัก ได้แก่